Lyrics Gulnarka Mikailova - sen yoxsan..
Views
480
0 people consider the lyrics to be true
0 people consider the lyrics of the song incorrect
The lyrics of the song are provided for your reference Gulnarka Mikailova - sen yoxsan.., and also a translation of a song with a video or clip.
Sən yoxsan, qaranlıqda axtardım səni mən, tapmadım..
Açıq pəncərədən şəhər necə də gözəldir,
Ağladım, yadıma saldım o anları,
Və düşündükcə içimə getdim, qapını bağla, sus..
Sən yoxsan..
Çatlaq ömrün divarlarını bürüdük ağ kağızla,
Gizlətdik palçıqlı kərpicləri..
Əhatə dairəsindən xaricdə mənim ürəyim, söndürülüb,
Bəsdi zəng elədiz, bezdirdiz..
Sən yoxsan, vərəqlərim qalıb boş,
Mənim həyatım qalıb boş..
Hədəflərim artıq yox..
Mən indi daş heykələm insanların içində,
Mənə baxıb gülürlər, onlar bilmirlər ki, tənhayam mən,
Sənsizəm mən, sən yoxsan..
Kimə danışım fikirlərimi?!
Axı biz seçilmişdik, hər kəsdən ayrı idik, gizlənirdik,
Biz yaratmışdıq yeni bir dünya,
Çiçəklənirdi, yaz gəlirdi, sevinirdik..
İnanırdıq, gözləyirdik..
Sən yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, sənsiz azadlıqda zindan..
Sən yoxsan, sən yoxsan..
Mənim təkliyim, yaralarım, dərdlərim, gecələrim..
Yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, sənsiz azadlıqda zindan..
Sən yoxsan, sən yoxsan..
Mənim təkliyim, yaralarım, dərdlərim, gecələrim..
Yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, yaddaşım səni basdırmır..
Hələki sağsan, bacarmıram, gizlətmirəm,
Utanmıram, peşiman deyiləm etdiklərimə,
Amma sən peşimansan, amma yoxsan..
Sənsiz keçən hər gecəm mənim,
Bakı dəyişib, dəyişib insanlar, mənim hisslərim..
Dəyişib dəmir yolundakı qatarlar, amma ki, yollar eyni,
Dəyişib əvvəllər və ortalar, amma ki, sonlar eyni..
Dəyişib geyimlər və bəzəklər,
Dəyişib mahnılar, dəyişib insanlar və hədəflər..
Dəyişib arzular, dəyişib hər şey həyatımda, özümdən başqa,
Yoxdu kömək, yoxdu əlac, bircə dözümdən başqa..
Sən yoxsan..
Bu gün sənin yoxluğunla biraz barışmışdım,
Bir az öyrəşmişdim, sənsizliyimə alışmışdım..
Qarışmışdı gündüzlər gecələrlə,
Yorğun ayaqlarım ayaqyalın boz küçələrlə..
Yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, sənsiz azadlıqda zindan..
Sən yoxsan, sən yoxsan..
Mənim təkliyim, yaralarım, dərdlərim, gecələrim.. (2)
Bir neçə saat səni mən axtardım,
Bütün siyirtmələrə baxdım..
Bütün otaqları gəzdim, tükəndi səbrim..
Və dəftərimi bağladım, deyəsən yazmayacam bu gün heç nə..
Axı səni tapa bilmədim mən..
Səhifələr necə də boşdu, ürək doldu da
Açıq pəncərədən şəhər necə də gözəldir,
Ağladım, yadıma saldım o anları,
Və düşündükcə içimə getdim, qapını bağla, sus..
Sən yoxsan..
Çatlaq ömrün divarlarını bürüdük ağ kağızla,
Gizlətdik palçıqlı kərpicləri..
Əhatə dairəsindən xaricdə mənim ürəyim, söndürülüb,
Bəsdi zəng elədiz, bezdirdiz..
Sən yoxsan, vərəqlərim qalıb boş,
Mənim həyatım qalıb boş..
Hədəflərim artıq yox..
Mən indi daş heykələm insanların içində,
Mənə baxıb gülürlər, onlar bilmirlər ki, tənhayam mən,
Sənsizəm mən, sən yoxsan..
Kimə danışım fikirlərimi?!
Axı biz seçilmişdik, hər kəsdən ayrı idik, gizlənirdik,
Biz yaratmışdıq yeni bir dünya,
Çiçəklənirdi, yaz gəlirdi, sevinirdik..
İnanırdıq, gözləyirdik..
Sən yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, sənsiz azadlıqda zindan..
Sən yoxsan, sən yoxsan..
Mənim təkliyim, yaralarım, dərdlərim, gecələrim..
Yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, sənsiz azadlıqda zindan..
Sən yoxsan, sən yoxsan..
Mənim təkliyim, yaralarım, dərdlərim, gecələrim..
Yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, yaddaşım səni basdırmır..
Hələki sağsan, bacarmıram, gizlətmirəm,
Utanmıram, peşiman deyiləm etdiklərimə,
Amma sən peşimansan, amma yoxsan..
Sənsiz keçən hər gecəm mənim,
Bakı dəyişib, dəyişib insanlar, mənim hisslərim..
Dəyişib dəmir yolundakı qatarlar, amma ki, yollar eyni,
Dəyişib əvvəllər və ortalar, amma ki, sonlar eyni..
Dəyişib geyimlər və bəzəklər,
Dəyişib mahnılar, dəyişib insanlar və hədəflər..
Dəyişib arzular, dəyişib hər şey həyatımda, özümdən başqa,
Yoxdu kömək, yoxdu əlac, bircə dözümdən başqa..
Sən yoxsan..
Bu gün sənin yoxluğunla biraz barışmışdım,
Bir az öyrəşmişdim, sənsizliyimə alışmışdım..
Qarışmışdı gündüzlər gecələrlə,
Yorğun ayaqlarım ayaqyalın boz küçələrlə..
Yoxsan, ən çox lazım olan anda,
Sən yoxsan, sənsiz azadlıqda zindan..
Sən yoxsan, sən yoxsan..
Mənim təkliyim, yaralarım, dərdlərim, gecələrim.. (2)
Bir neçə saat səni mən axtardım,
Bütün siyirtmələrə baxdım..
Bütün otaqları gəzdim, tükəndi səbrim..
Və dəftərimi bağladım, deyəsən yazmayacam bu gün heç nə..
Axı səni tapa bilmədim mən..
Səhifələr necə də boşdu, ürək doldu da
Я тебя не нашел, в темноте я тебя не нашел.
Как прекрасен город из открытого окна,
Я плакал, я помнил эти моменты,
И, как я думал, я вошел, закрыл дверь, заткнулся.
Это не так.
Стена жизни покрыта белой бумагой,
Скрыть грязевые кирпичи ..
Из сферы моего круга мое сердце потушено,
Мы не звонили, мы были расстроены.
Вы не, мои листы пусты,
Моя жизнь пуста.
Мои цели больше нет.
Я теперь в каменной скульптуре внутри людей,
Они смотрят на меня, смеясь, они этого не знают,
Я не ты, ты нет.
С кем я разговариваю?
Мы были выбраны, мы были отделены друг от друга, мы прятались,
Мы создали новый мир,
Мы процветали, это была весна, мы были рады.
Мы верили, мы ждали.
Если вы этого не сделаете,
Вы не, вы находитесь в подземелье без свободы.
Вы не, вы не.
Моя изоляция, мои печали, мои заботы, ночи.
Независимо от того, что вам нужно больше всего,
Вы не, вы находитесь в подземелье без свободы.
Вы не, вы не.
Моя изоляция, мои печали, мои заботы, ночи.
Независимо от того, что вам нужно больше всего,
Если вы этого не сделаете, моя память не похоронит вас.
Если вы все еще живы, я не могу скрыть это,
Я не стесняюсь, я не пессимистичен,
Но вы позади вас, но вы этого не делаете.
Каждую ночь я ухожу от тебя,
Баку изменился, изменил людей, мои чувства.
Изменены железнодорожные поезда, но дороги одинаковы,
Изменены ранее и посередине, но те же концы.
Измененные платья и украшения,
Измененные песни, измененные люди и цели.
Меняя желания, все изменилось в моей жизни, кроме меня,
Нет никакой помощи, независимо от одной выносливости.
Это не так.
Сегодня у меня было немного спокойствия,
Я немного привык к этому, я привык к своей неуверенности.
Включенный в дневное время ночью,
Усталые ноги с босыми серыми улочками.
Независимо от того, что вам нужно больше всего,
Вы не, вы находитесь в подземелье без свободы.
Вы не, вы не.
Мои одинокие, мои горести, мои беды и ночи ... (2)
Несколько часов я позвонил тебе,
Я посмотрел на все значки.
Я прошел через все комнаты, мое истощенное терпение.
И я закрыл свою книгу, сегодня ничего не могу написать.
Потому что я не мог найти тебя ...
Страницы были пусты, и сердце было полно
Как прекрасен город из открытого окна,
Я плакал, я помнил эти моменты,
И, как я думал, я вошел, закрыл дверь, заткнулся.
Это не так.
Стена жизни покрыта белой бумагой,
Скрыть грязевые кирпичи ..
Из сферы моего круга мое сердце потушено,
Мы не звонили, мы были расстроены.
Вы не, мои листы пусты,
Моя жизнь пуста.
Мои цели больше нет.
Я теперь в каменной скульптуре внутри людей,
Они смотрят на меня, смеясь, они этого не знают,
Я не ты, ты нет.
С кем я разговариваю?
Мы были выбраны, мы были отделены друг от друга, мы прятались,
Мы создали новый мир,
Мы процветали, это была весна, мы были рады.
Мы верили, мы ждали.
Если вы этого не сделаете,
Вы не, вы находитесь в подземелье без свободы.
Вы не, вы не.
Моя изоляция, мои печали, мои заботы, ночи.
Независимо от того, что вам нужно больше всего,
Вы не, вы находитесь в подземелье без свободы.
Вы не, вы не.
Моя изоляция, мои печали, мои заботы, ночи.
Независимо от того, что вам нужно больше всего,
Если вы этого не сделаете, моя память не похоронит вас.
Если вы все еще живы, я не могу скрыть это,
Я не стесняюсь, я не пессимистичен,
Но вы позади вас, но вы этого не делаете.
Каждую ночь я ухожу от тебя,
Баку изменился, изменил людей, мои чувства.
Изменены железнодорожные поезда, но дороги одинаковы,
Изменены ранее и посередине, но те же концы.
Измененные платья и украшения,
Измененные песни, измененные люди и цели.
Меняя желания, все изменилось в моей жизни, кроме меня,
Нет никакой помощи, независимо от одной выносливости.
Это не так.
Сегодня у меня было немного спокойствия,
Я немного привык к этому, я привык к своей неуверенности.
Включенный в дневное время ночью,
Усталые ноги с босыми серыми улочками.
Независимо от того, что вам нужно больше всего,
Вы не, вы находитесь в подземелье без свободы.
Вы не, вы не.
Мои одинокие, мои горести, мои беды и ночи ... (2)
Несколько часов я позвонил тебе,
Я посмотрел на все значки.
Я прошел через все комнаты, мое истощенное терпение.
И я закрыл свою книгу, сегодня ничего не могу написать.
Потому что я не мог найти тебя ...
Страницы были пусты, и сердце было полно