Մայրամուտը կյանքի ավետող առաքյալները
ասես ճկված հողմից,քամուց արմատախիլ.
Դեպի ուր են արդյոք տանում արձակ քայլերը`
եզրագիը անդարձ, ելքն անհնար է փոխելը.
Նկատել ես, սիրտդ հաճախ պատում է ահը,
Դու հպարտ էիր ինչպես կոտրված պոչով,
երբևէ հեկտարներ նվաճած այն բահը`
Որը գիտի իր արժեքը- որ ոչ թե լիճ է այլ ծով...
Անցորդ թե բնիկ, համասեռ թե կցորդ,
համառում ես հուսահատ երբ համարում են խորթ,
Խորդուբորդ էր ուղիդ ու ծերությունդ հալածված
հարկադիր անցած բայց համալիր արկած.
Կյանքի մայրամուտ-մահվան լուսաբաց,
Գիտարշավդ բեղմնավոր քո պատմությունն է անցած
Հանցանք- համարժեք պարագրաֆին ապտակ,
Անցավ, բայց հիշվող, օղ ականջին կախ.
Ժամանակը սուղ - դամոկլյան սրի նման,
ներշնչում է վախ ու պատկառանք տարիքդ
The apostles preaching the sunset
as if bent by the wind, uprooted by the wind;
Where do the prose steps lead?
the end is irreversible, the outcome is impossible to change;
You see, your heart is often filled with fear,
You were as proud as a broken tail,
a spade that has ever conquered hectares:
Which knows its value - not a lake but a sea ...
Pastor and native, homosexual and attachment,
are you desperate to be considered alien,
Your path and your old age were ruthless
forced but complex adventure.
Sunset-death dawn of life,
Your expedition is fertile with your story
Crime-equivalent paragraph slap,
Gone, but memorable, earring hanger.
Time is scarce - like the sword of Damocles,
inspires fear and reverence for your age