Πάνται η ίδια ιστορία επαναλάμβανεται
Και είναι το φινάλε τραγικό
Για όλα φταίει η καρδιά μου που παραμυθιάζεται
Και στο τέλος την πληρώνω εγώ...
Κάθε φορά που σε πιστεύω και μ' αδειάζεις
Κάθε φορά που την καρδιά μου κομματιάζεις
Που σε χρειάζομαι μα εσύ απουσιάζεις
Σε κλάματα ξεσπώ...
Κάθε φορά που τα όνειρά μου καπελώνεις
Κάθε φορά που με ξεχνάς και με πληγώνεις
Και μ' ένα ψέμα σου μετά μ 'αποτελειώνεις
Θυμώνω ως το θεό...
Θεέ μου γιατί μου έδωσες γιατί ?
Μία καρδιά από γυαλί ?
Που όταν ματώνω θεέ μου σπάει
Θρύψαλα γίνεται σκορπάει.
Τι σου έχω κάνει πες μου πια ?
Και μου 'δωσες τέτοια καρδιά?
Πώς τα κομμάτια της θα ενώσω ?
Αγάπη ποια να ξανανιώσω?
Για όλα φταίει η καρδιά μου που εύκολα ανοίγεται
Και ο καθένας την εξαπατά...
Και στο τέλος πάντα τρέχω όταν απελπίζεται
Να μαζέψω τα ασημάζευτα...
The same story is always repeated
And the finale is tragic
My heart is to blame for everything that is being narrated
And in the end I pay for it ...
Every time I believe in you and you empty me
Every time you break my heart
That I need you but you are absent
I burst into tears ...
Every time you cap my dreams
Every time you forget me and hurt me
And with a lie you then make me up
I'm angry as god ...
My God why did you give me why?
A heart made of glass;
That when I curse my god it breaks
Crumbs become scattered.
What have I done to you, tell me now?
And you gave me such a heart?
How will I put her pieces together?
Love which one to relive?
My heart is to blame for everything that opens easily
And everyone cheats on her ...
And in the end I always run when he despairs
To collect the silverware ...