BaGi x DAGGER - Менің GHETTO’м
Өмір үшін қайсыбірің қаламның ұшын сындырдың,
Отырып ап бәрің шеттен мені сынға алып бітірдің.
Сезбеймін тіпті бұл өнердің болашағын,
Бақ қуып, күндес болып ешкімменен таласпадым.
Ал енді сенен сұрарым, рэпті қалай ұғасың,
Поэзия – тым бөлек, басқа сағымды қуасың.
Көрдің бе жоқшылықты, анаңның көз жасын,
Не киемін, не ішем деп қатпайды сенің басың.
Өмір сүрген жерім – бетонды өлі блок,
Отырып еске алып өлтіретін уақыт көп.
Тойғаннан секіргендер тоңғанда тіл қатпады,
Кедейдің бар ойы – аман өткізу аптаны.
Мен бүгін осындамын, ертеңге кепіл жоқ,
Бұлыңғыр болашаққа құрастырған арман көп.
Сүйрелеген арбаңның астына ағаш тығып,
Кешегі Алаштың ұрпағы барады шіріп.
Қаншама дарын сөнді жағдайдың жоқшылығынан,
Қаншама адам өлді құлап әділдік шыңынан.
Халықтың қатесі нән, сескенер сезім жоқ,
Шығып көр мен секілді жоқшылықтан дара боп.
Қ-сы:
Өзгеріске сенген бұл – менің қара GHETTO’м,
Өзіңе керегін ал бұл трэктан.
Көшелер үйреткен белгісіз поэзиям,
Халық мұңын айту бір сөзбен аз, ия.
Ғажайыпқа сенген бұл – менің қара GHETTO’м,
Бұл – сенің қара GHETTO’ң.
Бұл – менің поэзиям, бұл – менің поэзиям.
Мінсіз деп ойлайсың ба төбеде отырған атаңды,
Қарияң дұрыс бере алмас қол жайып сұрар батаңды.
Ханның қызында кемшілік бар екенін ұмытпағын,
Жығылса, қайта тұрар, есіңде болсын адамың.
Қаламайсың балаңның есірткіден бұзылғанын,
Бір қателік өмір бойы бетіңе кеп сызылғанын.
Сондықтан туралағын төріңде тұрған бесікті,
Қатты жаппа деп айтушы еді қайтып кіретін есікті.
Қай есікті қағамыз қиналғанда қатыс теуіп,
Төбедегілер отырса іші пысып, миы кеуіп.
Қазақша қара GHETTO, қарапайым қара халық,
Құрдымға кетіп барады қазақ деген дара халық.
Айта берсең, әңгіме көп, тура жолдан адасқандар,
Көшеде тірі тіршілік өмір сүрген адас жандар.
Рэп деген – ол поэзия, жасап жүріп шатаспаңдар,
Төбемізде – бір шаңырақ, қыран ұшқан бір аспан бар.
Баги х кинжал это мое гетто
Вы сломали конец ручкой к жизни,
Сидеть на расстоянии, все вы закончили меня критиковать меня.
Даже не чувствую будущее этого искусства,
Я не преследовал сад и никого не сделал в диете.
И теперь я спрашиваю вас, как вы понимаете рэп,
Поэзия слишком друг от друга, вы отвечаете за другие часы.
Вы видели упаковки, слезы твоей матери,
Что вы носите, вы не можете поесть.
Где я жил, это мертвый блок бетона,
Много времени, чтобы упомянуть, что принимая память.
Те, кто выпрыгнул из продажи, не появлялись в кадре,
Бедный умом бедных - это безопасная неделя.
Я здесь сегодня, нет гарантии завтра,
Есть много снов, собранных для размытого будущего.
Скрыть дерево под перетащенной телегой,
Повернул потомство Alash прошлой ночью.
Сколько талантов поставлены,
Сколько людей попадает в пик праведности.
Ошибка людей, нет чувства трусов,
Выход, как я, единственный из бедности.
Ул.:
Это то, что я верил в изменения, это мое черное гетто,
И это то, что вам нужно сделать.
Неизвестная поэзия, которая преподавала улицы,
Народная грусть маленькая в одном слове, да.
Что верили в удивительно, это мое черное гетто,
Это твой черный гетто.
Это моя поэзия, которая моя поэзия.
Как вы думаете, что вы думаете, что это идеально, имя, которое вы сидите на холме,
Старик был правильно благословлен.
Дочь Хана забыть, что есть недостаток,
Если вы снова подняли, вы помните.
Вы не хотите наркотики вашего ребенка,
Одна ошибка была выложена на вашем лице для жизни.
Итак, кроватка, лежащая на четвертом,
Он сказал бы, что скажет, что он скажет, что он скажет, что он скажет.
На какую дверь, когда мы страдаем, он принял участие,
Если они сидят на потолке, мозг высушивается.
Английский черный гетто, простые черные люди,
Это красивый казахский народ.
Если вы говорите, есть много разговоров, правильный путь,
Adas люди, живущие на улице.
Рэп - это поэзия, не делайте путаницы,
У нас есть одно небо, которое летало на нашей крыше - одна крыша.