Երբ օրերն անցած ճանճի պես մեխվում են
Քո օրացույցի դեղին էջերին,
Ամիս առ ամիս անիմաստ թափվում են
Տերևների պես, քո կյանքի ծառից
Երբ ժամացույցի լարված զսպանակը
Կացինն է ճոճում քո պարանոցին`
Անցյալը դատարկ իմաստազրկվում է,
Ներկան էլ թմրած` քո ոտքի տակին
Իմաստը կորցրած դատարկ պատվանդանը
Սպասում է հաջորդ կուռքի քանդակին,
Երբ տապալվում է կանգնած արձանը,
Ժամանակը միշտ վիժում է նորին
Փողոց ու այգի իմաստազրկվում են
Իմաստազրկված քաղաքի մեջքին,
Տները նույնպես իմաստազրկվում են,
Երբ վերածվում են ապաստարանի
Խոսքը շատ վաղուց իմաստազրկվել է,
Ծնվել երախում բյուր ժողովրդի,
Իմաստը նույնիսկ իմաստազրկվել է
Այն վազքի նման, որ ավարտ չունի
Ձեռքերը, պարապ, իմաստազրկվում են,
Ամեն օր դարձավ տ
Когда дни прибиты как муха
Желтые страницы вашего календаря,
Месяцы потрачены впустую
Как лорды, с дерева вашей жизни
Когда пружина часов напряжена
Топор крутится вокруг твоей шеи
Прошлое бессмысленно,
Настоящее онемело под ногами
Пустой пьедестал, потерявший смысл
В ожидании следующей скульптуры идола,
Когда статуя рушится,
Время всегда прерывает его
Улица и парк бессмысленны
За бессмысленным городом,
Дома тоже бессмысленны,
Когда они превращаются в приют
Слово давно стало бессмысленным,
Родился в утробе многих людей,
Смысл даже стал бессмысленным
Это похоже на бег, которому нет конца
Руки праздные, бессмысленные,
Каждый день становился т