ՎՈՐՈՎՀԵՏԵՎ ՍԻՐԵԼ ԵՄ
Ջութակահարի Մենախոսությունը
1992
Երբ որ մաղում եմ մեկ առ մեկ բոլոր անցած իմ տարիները
թափվում են ցած ավազի պես օրերի շարքը անտարբեր
և վերանում են մոռացված կյանքը կերտող դատարկ բաները
ցանցի վրա միայն մնաց տեսիլքը քո բյուրեղացած:
Սա էլ կանցնի գուցե մի օր, և կփակվեն ցավոտ վերքերը
և կփրկվեն տունկերը մեր համատարած այս ցամաքից
և նվիրված պատրանքներից նա էր միակ օրհնված արժեքը,
որ կպահեմ մինչ կյանքիս վերջ, որովհետև սիրել եմ ես:
Ես ձանձրացա իմ երգերից, կորցրեց կիթառս իմ իմաստը
չնվաղեց երբեք հոգիս, չկարգվեցի ես ծաղրածու
ծուռ ու շիտակ կյանքիս ճամփին չճարպոտեց երբեք իմ սիրտը
և կատարվեց կյանքս կարծես, որովհետև սիրել եմ ես:
Մոլորվեցին ձայները մեր, և խոցվեցին ձայնալարե
Потому что я любил это
Монолог скрипача
1992:
Когда я просеиваю все свои прошлые годы один за другим
череда дней равнодушно падает как песок
դատ Пустые вещи, составляющие забытую жизнь, исчезают
Единственное, что осталось в сети - это ваше кристаллизованное видение.
Может быть, это когда-нибудь пройдет, ful болезненные раны закроются
տուն Плантации будут спасены от этой повсеместной земли.
և он был единственной благословенной ценностью посвященных иллюзий,
что я буду хранить до конца своей жизни, потому что я любил.
Мне надоели мои песни, моя гитара потеряла смысл
Я никогда не расстраивался, я не был клоуном
Мое сердце никогда не сбивалось с пути моей кривой и прямой жизни
կյան Моя жизнь, казалось, сложилась, потому что և я любил это.
Наши голоса потерялись, наши голосовые связки были повреждены