о том,что любовь никогда не исчезает бесследно
Η νύχτα και τ’αστέρια παίρνουνε φωτιά
μα εμένα η ψυχούλα μου κρυώνει
σηκώνεται μια δίνη στον ορίζοντα
θα είναι της αγάπης μας η σκόνη
Το πρώτο πρώτο γέλιο σου να’ρχότανε
στα χείλη μου για λίγο να γελούσε
εκείνη η στιγμή που σ’ ερωτεύτηκα
στο σώμα μου για πάντα θα διαρκούσε
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
πως τελειώνουν δυό άνθρωποι μόνοι;
Δεν μπορεί όλα αυτά
που μετράμε αγκαλιά
σε μια ώρα να γίνονται σκόνη
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Με ότι μένει λοιπόν
πάνω στο παρελθόν
σ’αγαπώ, σ’αγαπώ
κολλημένη, κολλημένη
Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας
τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας
κι ενά κενό τη θέση του θα πάρει
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
πως τελειώνουν δυό άνθρωποι &
о том, что любовь никогда не са били измислени за последен път
The night and the stars are firing
but my boyfriend cools down
a vortex rises on the horizon
it will be our love of dust
Your first first laugh was coming
on my lips laughing for a while
that moment when I fell in love with you
in my body forever it would last
The love that goes
how it spreads, how it breaks
how do two people end up alone?
It can not all that
we measure our embrace
in one hour they become dust
The love that goes
how it spreads, how it breaks
can not, can not
something is left
With what's left
on the past
I love you, I love you
stuck, stuck
The air will get our pieces
the two of us will scatter like the moon
will melt the moon from our grief
and a vacancy his position will get
The love that goes
how it spreads, how it breaks
how are two people & amp;