Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая.
Чаму так горка, не магу я зразумець.
Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае
На ўсходзе дня майго, якому ружавець.
Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся.
Бывай, смуглявая, каханая, бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звініць і плача май.
Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманы,
Палынны жаль смугой ахутаных дарог,
Каб я хвілінны боль і горыч гэтай раны
Гадамі ў сэрцы заглушыць сваім не мог.
Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся.
Бывай, смуглявая, каханая, бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звініць і плача май.
Goodbye, awakened heart, dear.
Why so bitter, I can't understand.
I'm sorry in the morning that the sky is burning up
In the east of my day, which is rosy.
Gone, you'll never come back, Alesya.
Goodbye, dark-skinned, darling, goodbye.
They stand at the crossroads of the former, and from heaven
Lonely larks ring and cry May.
Gone, leaving me ashes and mists,
Wormwood pity a strip of winding roads,
To me the momentary pain and bitterness of this wound
For years in his heart could not drown.
Gone, you'll never come back, Alesya.
Goodbye, dark-skinned, darling, goodbye.
They stand at the crossroads of the former, and from heaven
Lonely larks ring and cry May.