Сол адал шағымның,
Балауса күнін сағындым бәрін.
Сол күндермен мұңсыз,
Қоштасып үнсіз, қолым бұлғадым.
Сол менің мұңлы әнім,
Менің жырларым, менің жылдарым.
Қайырмасы:
Өмір, өмір заңы қатал,
Күнің батып, таңың атар,
Сен біреуді ұнатарсың,
Сені біреу тағы ұнатар.
Өмір, өмір — ақ пен қара,
Өмір, өмір — бақ пен нала.
Өмір деген қуаныш пен
Өкінішті сәттер ғана…
Мен ашып құшақты,
Бақытты шақты қарсы алар ма екем?
Сол арманға жетіп,
Таңдарға жетіп тамсанар ма екем?
Сол аңсаған мекен,
Жетуге саған қанша қалды екен?
Эта верная жалоба,
Я скучал по Балаусе весь день.
В те дни
Я молчал и закрыл руки.
Это моя грустная песня,
Мои дорогие, мои годы.
Припев:
Жизнь, закон жизни суров,
Твое солнце садится над тобой,
Тебе нравится кто-то,
Кто-то еще любит вас.
Жизнь, жизнь черно-белая,
Жизнь, жизнь это сад и нала.
Жизнь это радость и счастье
Только моменты радости ...
Я был голоден и обнимался,
Могу ли я встретить счастье?
Когда эта мечта сбылась,
Буду ли я до утра?
Адрес, который он желает,
Как долго вы были здесь?