Lyrics Песняры - Балада аб мацi, Баллада о матери
Views
208
0 people consider the lyrics to be true
0 people consider the lyrics of the song incorrect
The lyrics of the song are provided for your reference Песняры - Балада аб мацi, Баллада о матери, and also a translation of a song with a video or clip.
На бітву крывавую сына праводзіўшы з хаты,
На шчасьце і ўдачу пасеяла маці зярняты.
Калі дачакаецца маці з тых зерняў усходу,
Сын прыдзе з паходу, са славую прыйдзе з паходу.
Дарэмна ўздыхала, чакала і шчасьця, і долі:
Упалі зярняты на камень шчарбаты ў полі.
На камень упала цярплівая маці ў зьнямозе,
У роспачы скардзіцца стала знаёмай дарозе:
"Пачуй мае словы, улашчы свой камень суровы.
За гэта вярбою гатовая стаць над табою".
Сказала дарога ёй: "Скардзішся, маці, дарма ты.
Ня ўзыдуць зярняты, бо палі на камень шчарбаты.
Ня першая ты каля камню заходзішся з жалю:
Ня раз на ім сеялі, але ні разу ня жалі!
На нашыя нівы яго закацілі чужынцы,
Чужы і маўклівы, даўно ён ляжыць пры гасьцінцы".
З дарогі ўставала, як каменю маці казала:
"Вады табе мала і матчыных слёз табе мала!
Цяпер я крывёю сваёю цябе заклінаю:
Ня стану зямлёю, а каменем стану сама я!"
І тройчы такою кляцьбою той камень пракляла.
Стаў камень зямлёю, сама ж яна каменем стала.
На камні былым пры дарозе ўзыходзяць зярняты.
Вяртаецца сын па дарозе з паходу дахаты.
На шчасьце і ўдачу пасеяла маці зярняты.
Калі дачакаецца маці з тых зерняў усходу,
Сын прыдзе з паходу, са славую прыйдзе з паходу.
Дарэмна ўздыхала, чакала і шчасьця, і долі:
Упалі зярняты на камень шчарбаты ў полі.
На камень упала цярплівая маці ў зьнямозе,
У роспачы скардзіцца стала знаёмай дарозе:
"Пачуй мае словы, улашчы свой камень суровы.
За гэта вярбою гатовая стаць над табою".
Сказала дарога ёй: "Скардзішся, маці, дарма ты.
Ня ўзыдуць зярняты, бо палі на камень шчарбаты.
Ня першая ты каля камню заходзішся з жалю:
Ня раз на ім сеялі, але ні разу ня жалі!
На нашыя нівы яго закацілі чужынцы,
Чужы і маўклівы, даўно ён ляжыць пры гасьцінцы".
З дарогі ўставала, як каменю маці казала:
"Вады табе мала і матчыных слёз табе мала!
Цяпер я крывёю сваёю цябе заклінаю:
Ня стану зямлёю, а каменем стану сама я!"
І тройчы такою кляцьбою той камень пракляла.
Стаў камень зямлёю, сама ж яна каменем стала.
На камні былым пры дарозе ўзыходзяць зярняты.
Вяртаецца сын па дарозе з паходу дахаты.
On the bloody battle after seeing his son out of the house,
Fortunately luck and sowed the mother grain.
If you wait for the mother to the east of grains,
Son come from the campaign, with fame comes from a campaign.
In vain sigh, waiting and happiness and share:
Grain fell on a rock dented in the field.
On the stone fell patient mother, exhausted,
In desperation complains became familiar road:
& Quot; Hear my words, ulashchy your stone is harsh.
During this willow is ready to become over you & quot;.
Said the road to her: & quot; complain, my mother, in vain you.
Nha sprout grain, because the fields on the stone dented.
Not the first time you have a stone zahodish of pity:
Not once sown on it, but never shook!
Our fields it rolled strangers,
Strange and silent, for a long time he lay with goodies & quot;.
From the road he rose as stone mother spoke:
& Quot; you water a little and maternal tears you enough!
Now I beseech you with their blood:
I will not land, and the state itself is a stone I & Quot!;
And with such a curse thrice cursed stone.
He became stone ground, she herself became a stone.
On a rock by the road back to former grain.
Son returned from a hike on the way home.
Fortunately luck and sowed the mother grain.
If you wait for the mother to the east of grains,
Son come from the campaign, with fame comes from a campaign.
In vain sigh, waiting and happiness and share:
Grain fell on a rock dented in the field.
On the stone fell patient mother, exhausted,
In desperation complains became familiar road:
& Quot; Hear my words, ulashchy your stone is harsh.
During this willow is ready to become over you & quot;.
Said the road to her: & quot; complain, my mother, in vain you.
Nha sprout grain, because the fields on the stone dented.
Not the first time you have a stone zahodish of pity:
Not once sown on it, but never shook!
Our fields it rolled strangers,
Strange and silent, for a long time he lay with goodies & quot;.
From the road he rose as stone mother spoke:
& Quot; you water a little and maternal tears you enough!
Now I beseech you with their blood:
I will not land, and the state itself is a stone I & Quot!;
And with such a curse thrice cursed stone.
He became stone ground, she herself became a stone.
On a rock by the road back to former grain.
Son returned from a hike on the way home.