На сумны твар кідае свет
Глухі, маўклівы манітор.
Мой шлях ляжыць у інтэрнэт-
Я зноў бягу ў яго прастор.
І спадзяюся, што ўбачу
Хаця б два словы ад цябе.
Я не магу цяпер іначай-
Жыву я ў электронным сне.
Прыспеў:
Ан-лайн каханне ў сляпую:
Не чуць, не бачыць і трываць...
Калі ж твой голас я пачую,
Я не магу ўжо чакаць.
І пацалункі віртуальна
Я не магу у сабе стрымаць.
Калі ж убачу я рэальна,
Больш не магу ўночы спаць.
2.
У той жа час, на той старонцы
Спаткаемся каторы раз:
Уважу пароль я ў аконцы-
Няма больш перашкод для нас.
Бяжыць хвіліна за хвілінай...
Я зноўку ў манітор гляджу.
І аб каханні самай мілай
У захапленні я пішу.
On a sad face is throwing the world
Deaf, mute the monitor.
My path lies in the Internet
I again ran into his space.
And I hope that I will see
At least a couple of words from you.
I can not now inachay-
I live in an electronic December
it:
Online love in the blind:
Not hear, not see, and stand ...
If your voice I hear,
I can no longer wait.
And virtually kissing
I can not keep myself.
If I see I really,
More I can not sleep at night.
2.
At the same time, on the page,
Meet me at that time:
Respecting the password I akontsy-
No more obstacles for us.
Runs minute by minute ...
Once again, I look at the monitor.
And about love the prettiest
Excited I write.