За дзьвярыма зноў даждлівы дзень,
У пакоі мутны шэры цень.
Цыгарэты зноў патух вагонь,
Кубак кавы ўжо застыў, ты яе ня піў.
Ты маўкліва доўга стаіш,
Разважаеш, што зрабіць, каб было лягчэй,
Каб ня бачыць усё, што вакол.
І ты марыш, каб усё зьнікла найхутчэй.
Можаш ты ісьці на захад,
Можаш крочыць на ўсход, -
Толькі там ня будзе лепей.
Бо, дзе нас ня будзе -
Там найпрыгажэй!
Каб ты ведаў, у які бегчы бок,
У пакоі ты сваім доўга б не стаяў.
Каб ты ведаў, як зрабіць той крок,
Ты б пакінуў усё даўно, хто што б ні казаў.
Можаш ты ісьці на захад,
Можаш крочыць на ўсход, -
Толькі там ня будзе лепей.
Бо, дзе нас ня будзе -
Там найпрыгажэй!
Behind the door again dazhdlivy day
The room dull gray shadow.
Cigarettes again to extinguish the fire,
A cup of coffee is already frozen, you would not drink.
You stand in silence for a long time,
Reasoned that do make it easier,
To not see anything around.
And you dream that all disappeared quickly.
Can you go to the west,
You can go to the east -
Only there will not be better.
For where we will not be -
There's beautiful!
So you know what to run away,
In his room, you would not be standing for a long time.
So that you know how to do that step,
You would leave everything for a long time, who said whatever.
Can you go to the west,
You can go to the east -
Only there will not be better.
For where we will not be -
There's beautiful!