Жыў сабе добра,
Даволі няблага,
Не катаваў котак,
Не лаяўся матам.
З суседзямі ў згодзе,
На працы ўдарнік.
Але неяк раптам
Схапіў я прыпадак:
Знайшоў цуда-грыб,
Ён паведаў мне шмат.
Звузіў зрэнкі свядомасці,
Гэта не жарт.
Прымусіў мяне
Да сябе датыкнуцца.
І ў роце маім
Раптам дзірка прачнулася.
Званітаваў тым, чаго не еў -
Сумленнем, свядомасцю, каханнем, надзеяй!
Свядомасцю, сумленнем, каханнем, надзеяй!
Княства грыбоў, мы змяняем розум!
Не глядзі ў вочы, там асабістая пустэльня!
Без пяску і без вады, без аніякага сэнсу!
Княства грыбоў - там не тое, што зараз,
Праз нішто ў нікуды сон хаваецца ў хмарах
Новай свядомасці зніжчалавека тваёй будучыні!
Дзіўныя думкі, у носе салодка,
Чабрэц у гарэлцы, з нябожчыкам-блізняткам
У люстры разбітым мне не самотна!
Лепшае, што адбылося са мной - гэта
Адсутнасць у мазгах гемарою!
Я званітаваў тым, чаго не еў!
Сумленнем, свядомасцю, каханнем, надзеяй...
Жыў сабе добра,
Вполне нормально,
Не катаваў котак,
Не лаяўся матам.
З суседзямі ў згодзе,
На працы ўдарнік.
Але неяк раптам
Схапіў я прыпадак:
Знайшоў цуда-грыб,
Ён паведаў мне шмат.
Звузіў зрэнкі свядомасці,
Гэта не жарт.
Сделал меня
Коснись себя.
І ў роце маім
Раптам дзірка прачнулася.
Званітаваў тым, чаго не еў -
Сумленнем, свядомасцю, каханнем, надзеяй!
Свядомасцю, сумленнем, каханнем, надзеяй!
Княства грыбоў, мы змяняем розум!
Не глядзі ў вочы, там асабістая пустэльня!
Без пяску і без вады, без аніякага сэнсу!
Княства грыбоў - там не тое, што зараз,
Праз нішто ў нікуды сон хаваецца ў хмарах
Новай свядомасці зніжчалавека тваёй будучыні!
Дзіўныя думкі, у носе салодка,
Чабрэц у гарэлцы, з нябожчыкам-блізняткам
У люстры разбітым мне не самотна!
Лепшае, што адбылося са мной - гэта
Адсутнасць у мазгах гемарою!
Я званітаваў тым, чаго не еў!
Сумленнем, свядомасцю, каханнем, надзеяй...